Gözler Değmeden...

Sessiz sedası bir diziydi Asi... onu farkedenlerin yüreğinde çağladı... çoğaldı... belki de akıp giden suyun içine atılan değerli bir taş gibiydi...(şimdi durup düşününce acaba... eline geçen herşeyi Asi nehrine atan Asi'miz bilir miydi bu gerçeği..) bir gün bir çift el... onu oradan alıp parlattı... gün ışığına çıkardı... varlığından ve değerinden başkalarının da haberi oldu... ne güzel...
ayrıcalıklı..,öncelikli olmayı hiç sevmedim kendi yaşamımda... ama ilk kez... itiraf edeyim... ilk kez... mutlu oldum...
65 ülkenin insanının gözü değmeden bizler Asi'mizi izlediğimiz için... izlemekle kalmayıp... kıyısından-kenarından dokunduğumuz için... hem onlar değil miydi... bizim ruhumuza dokunan... hala da dokunmaya devam edegelen...
uçurum gibi bakan dik gözlere... Demir'in ketumluğuna,başka yağmurlarda ıslanmasına razı olamadığımız aşıklara... saçak altında ıslanan iki çift gözün... dillerden daha çok şey söylediğine... bizler tanık olmadık mı... beraber saklanmadık mı... Asi'nin gizli yerlerine... uçsuz bucaksız tarlalarda akşam güneşini izlemedik mi... kah kuruyup çoraklaştık... kah bendine sığamayan taşkın su gibi çağlamadık mı... bölümler boyu...
şimdi,
Asi...
başka ülke insanlarının yüreğine dokunacak... umarım onlarda izlerken bizler kadar keyif alır... hayalle gerçeği sarıp sarmalayıp onun bir parçası olurlar...
ve... olur ya... dilimizden almamasalar bile... dillerinden anlamasak bile...
Antakya'nın kadim tarihinden... aynı gökyüzünü paylaştığımız insanlara...
sevgiler... selamlar gönderelim...
Asi'ye yürek vermiş Asiseverler olarak...
onlarda bizim gibi yazıp okurken... AsiDemir'i birbirinden ayırmasın...
çünkü...
Asi Demir'de...
Demir Asi'de kendini var etti...
her ikisi de aşkı...
İhsan'ı... Neriman'ı... Süheyla'sı... Aslan'ı... Fatma'sı... Ökkeş'i... Ceylan'ı... Gonca'sı... Defne'si... Kerim'i... Ziya'sı Melek'i... Ali'si...Sarmaşık'ı ve dahi Cemal Ağası'yla, Zafer'iyle... Hüseyin'iyle... Asi'ye ruh katan herkese içten teşekkürler...

*naile*, Sohbet Köşesi, 24 Hazirana 2011

mine...