Asi...

ASİ’ye her gün başka gözle bakıyorum…Her gün yeni şeyler keşfediyorum…Uzun süredir izleyemiyorum… Daha doğrusu izledikçe hisleniyorum… Onun için izlemeye ara verdim…Bu dizi ailemle o kadar çok özdeşlemeye başladı ki…Umarım sonumuz da dizinin sonu gibi güzel olur… Hastahanede olduğum sürece Demir’in hastanede olduğu kısımları hep hatırladım… Demir ve Asi için, kızı için, sevdikleri için ne zor günlerdi… Bizim için de öyleydi… Sımsıkı sarmak istediğin sevdiğinin sağlığı için uzak kalmak ne zordu… Ya da onun sevdiklerine dokunamayışı ne zor… Kapılarda beklemek ne zordu…O dönem Asi çok eleştirilmişti… Ne kadar soğukkanlı davranıyor denmişti… Yaşayınca anladım… İçinde fırtınalar koparken rol yapmak herhalde yaşamdaki en zor rol… Eminim ki Asi’de kıyıda köşede bizler gibi gözyaşı dökmüştür… Asi doktora çok soru sormamıştı… Neden detaylı öğrenmiyor demiştim… Gerçekten soramıyorsun… Duyacaklarından korkuyorsun…

Sevgili minikkulak’ın deyimiyle Asi bir dizimiydi… Değilmiş… Tam da yaşamın ortasından bir kesit… Bir aşkın ötesinde bir yaşam öyküsüydü… Masal diyemiyorum… Çünkü masallar hayalidir,gerçek değildir… Asi o kadar gerçek ki… Nedense son zamanlar Asi beni kederlendiriyor…

CEYHAN, 26 Mayıs 2011